Κείμενο που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ευρωπαϊκά Τετράδια/ Έκκληση" (Πράγα, 24 Δεκεμβρίου 1934), με τίτλο: "Η Αριστερά και οι \'διαστροφές\'". Η παρούσα δημοσίευση βασίζεται στο χειρόγραφο που βρέθηκε στο αρχείο του Κλάους Μαν.

"Στη Σοβιετική Ένωση ψηφίστηκε πρόσφατα ένας νόμος που προβλέπει βαριές ποινές για τους πολίτες εκείνους που τυχαίνει να είναι ομοφυλόφιλοι. Αυτό αποτελεί έκπληξη, γιατί αναρωτιέται κανείς: βάσει ποιας λογικής και ποιας ηθικής δικαιολογεί μια σοσιαλιστική κυβέρνηση τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων και τη δυσφήμιση μιας κατηγορίας ανθρώπων, που το μόνο τους "πταίσμα" είναι ότι ακολουθούν μια φυσική τους κλίση; [...]

Αρκεί να αναφέρουμε την απίστευτη φράση, που δεν διατυπώθηκε από κάποιον τυχαίο, αλλά από τον Μαξίμ Γκόρκι: "Αν εξαφανίσουμε όλους τους ομοφυλόφιλους, θα εξαφανιστεί αυτόματα και ο φασισμός!" ("Πράβδα", 23.5.1934). Δυστυχώς, η πρόταση αυτή διατυπώθηκε πράγματι από τον πάπα της σοσιαλιστικής λογοτεχνίας. Έτσι έχουν τα πράγματα. Αλλά από πού ξεκίνησαν όλα αυτά; [...]

Ας το καταλάβουμε επιτέλους. Η ομοφυλοφιλία είναι μια μορφή έρωτα όπως και η καθιερωμένη: ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη· με τις ίδιες δυνατότητες για πράγματα μεγαλειώδη, συγκινητικά, μελαγχολικά, γκροτέσκα ή χυδαία, όπως και ο έρωτας ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα. Υπήρξαν εποχές όπου σε ορισμένα μέρη ο έρωτας αυτός ήταν πολύ διαδεδομένος. Από πολλούς θεωρήθηκε \'απρεπής\' ενώ από ανθρώπους κουτούς, \'αμαρτωλός\'. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανδρών και γυναικών τον γνώρισαν στη διάρκεια της ζωής τους· ένας σχετικά μικρός αριθμός δεν γνώρισε άλλον εκτός από αυτόν. [...]

Για τους Ναζί δεν είναι περίεργο, που από τη μια σχηματίζουν ομάδες ομοφυλοφίλων και από την άλλη τους κλείνουν στις φυλακές, τους ευνουχίζουν και τους δολοφονούν. Όμως από την Αριστερά θα περίμενε κανείς μια στάση περισσότερο αντικειμενική. [...]"

(απόσπασμα από το κείμενο)